8 MART VE KADINLARIMIZ

8 Mart 2020. Ege’deyiz. Bahar henüz gelmedi, ama baharın müjdecisi gibi görünen ılık güneş ışınları tatlı tatlı okşuyor bizleri. Zorlu kış günlerini, soğuğu geride bırakıp yazın ferahlatıcı kollarına kendimizi bırakmaya çok az kaldı. Yeşil ve mavi Ege’ye kavuşacağız yakında.

Böyle umut dolu günlerde kutluyoruz 2020 yılının kadınlar gününü. Hatırlayalım nasıl da karşılamıştık milenyumu. Ne umutlarla merhaba demiştik ona. Sanki bir sihirli değnek  bütün kötülükleri, bütün çirkinlikleri yokedecekti birdenbire. Bu düşüncelerle dünyaya baktığımızda, güzellikler daha bir sevinçle dolduruyor bizleri. Özellikle böyle sevinçli bir günde, çiçekler, hediyeler ve sevgimizden oluşan, ta yüreğimizden kopup gelen buketler bütün kadınlar için, bütün anneler için ve umutlu gülümsemeler hepimizin yüzünde. Gece içimizi üşüten soğukta yaşlı teyzemiz elindeki birkaç parça şeyi satıp elde edeceği birkaç bozuk parayla son günlerini geçirmeye çalışıyor. Afrika’da bir anne toprağın üzerinde neredeyse sadece kemikleri kalmış yavrusunun başında ağlıyor. Ya o henüz 12-13 yaşındaki çocuk anneler? Peki yırtık terliklerinden başka ayağına giyecek birşeyi olmayan, ellerine geçen azıcık parayla yaşam mücadelesi veren kadınlarımız? “Aile şerefi adına” canlarına kıyılan, yaralanan kadınlarımız. Yaşlılar evine sığınmış, ilgimize muhtaç emektar büyükannelerimiz. Hani nerede onların çiçekleri, hediyeleri? Bugün bütün kadınların bayramı değil miydi?

8 mart hepimize kutlu olsun.